Her zaman söylerim ve yazarım; ne Arapçanın ne de Arapların bir üstünlüğü, kutsallığı yoktur.
Özenle yavrularımıza koyduğumuz Arapça isimler de öyle. Hz. Muhammed’in adı da islamî değil Arapçadır. Çünkü İslam gelmeden öncede adı Muhammed idi. Muhammed-ül emindi.
Konumuza dönersek:
Araplar Puta taparken, Türkler Araplardan bin yıl önce Tanrı’yı biliyor ve O’na inanıyordu!
Arapların putlara, Perslerin ateşe taptıkları dönemden 800 yıl önce, bir ve tek olan Tanrı’ya inanan Türk Hun Hükümdarları şu duayı okurlardı:
Ne kadar sade ve kalpten bir dua şuna bakar mısınız?
“Ulu Tanrı!. Her şeyi yaratan Tanrı!. Yenilmez, yıkılmaz, ölmez, bitmez, yitmez, yok olmaz Tanrı!. Suyu donduran, buzu eriten, buzdan su yürüten, sudan ırmak coşturan, ırmaktan göl dolduran, gölde balık gezdiren Tanrı!.
Kuru derelere pınar koşturan, ota ağaca can yürüten, ottan ağaçtan çiçek çıkartan, çiçeklerden oğul veren, arıya bal yaptıran Tanrı!.
Günümüzü aydınlatan, gecemizi yıldızlarla süsleyen Tanrı!.
Bize yeni bir yıl veren Tanrı!. Bu yıl bize bol ver, bolluk ver! Otumuz otlağımız bol ver. Kulunlarımız(taylarımız) kuzularımız bol ver.
Yapağımız yünümüz, yağımız sütümüz, peynirimiz, kımızımız bol ver.
Yağmurumuz suyumuz, Avlağımız avımız bol ver.
Anamızı, balamızı, oğulumuzu, kızımızı, gencimizi yaşlımızı, bu Kara Yer üzerinde hepimizi kara çorlardan sakla, işsizlikten bizi esirge Yüce Tanrı!.
Yayımız yaman, okumuz şaşmaz, kılıcımız keskin kıl. Yağının başını munsuz, bileklerimizi güçsüz, yüreklerimizi umutsuz koma.
Bahar geçsin yaz gelsin, yaz geçip güz gelsin, güz buduna yeğni gelsin.
Kuzumuz, kulunumuz, oğulumuz çok olsun.
TÜRK çoğalsın Acun üzre bey olsun.
Aç, çıplak kalmasın, acun düzen dirlik bulsun.
Yer ve gök ülüşü için, atalarımız tini için sunduğumuz iduklarımızı una.
Yüce Tanrı!.
TÜRK Budun ilsiz kılma, TÜRK Budun başsız kılma,
TÜRK Budun töresiz kılma, Hun Budun yüzün yere vurma, TÜRK Budun tutsak kılma, hatun olacak kızlarımızı kun, bey olacak oğullarımızı kul kılma. TÜRK budununu koru!.”..*
Dikkat ettiniz mi buğdayımı, ürünümü bol ver demiyor. Türkler toprağı ANA bilir, ANA sayar onu ekip dikmezdi. Anamın yüzü çizilmesin diye!
Nasıl buldunuz? Bu devirde Araplar aşiret kavgaları yapar, kızları toprağa gömer, sevmediklerine beddua eder, 9-10 yaşlarında kızları yatağa alır, elleriyle yaptıkları putlara tapar, çok eşlilik yaşardı.
Ne olur, rica ediyorum. Arap örf ve kültürünü İslam sanmayınız. Türk olun, Türk kalın!
Sizin tarihiniz de, atalarınız da şereflidir. Bu onura sahip çıkınız. Çocuklarınıza da İslam adı diye, Kuran’da geçiyor diye Arap ismi koymayınız.
*Kaynak: Ronald Cohn Jesse Russell, Tengriism, bookwika, VSD (1 Jan. 2012)
Esen kalınız.
Bir yanıt yazın