B.Netanyahu’nun Likud ve B.Gantz’ın Mavi ve Beyaz partileri,
Koalisyon anlaşması için Anayasa’da yapılan pek çok değişikliğin ardından hükümet kurdular..
*
Tartışmalı koalisyon anlaşması,16 aydır süren siyasi çıkmazdan sonra İsrail’e bir rahatlama sundu.
Suriye meselesinin çözümü ve giderek İsrail- Filistin arasında Barış Anlaşması için umut doğdu.
*
Ancak, ne anlama geldikleri hakkında anlamlı bir tartışma yapılmadan,
Anayasa’da önerilen temel değişiklikler bir dizi yasal ve etik sorun ortaya çıkardı.
*
Koalisyon anlaşmasında;
Knesset’in yetkileri ve sorumluluğunu hükümetin ihtiyaçlarına tabi kılarak güçler ayrılığı ilkesinin ihlal edildiği,
Bir çoğunun açıkça suçlu kabul ettiği B.Netanyahu’nun yolsuzluk davasının göz ardı olduğu,
Bir başbakan ve bir alternatif başbakandan oluşan dönerli,
Tüm mevzuatı durdurma yetkisine sahip bir acil yürütme hükümeti kurulmasının hukuku,
Knesset’in görev süresini 36 ay olarak belirlenmesi,
Bir sonraki seçim tarihi ve öngörülen 52 bakan ve yardımcılarının belirlenme kriterlerinin,
Anayasaya uygun olup-olmadığı tartışılmaya başlandı…
*
Sekiz ayrı grup, bu soruların hukukî yanıtları almak,
Aksi halde Knesset’te anlaşmayı bozmak için Yüksek Mahkemeye başvurdu.
*
Pazar günü Cumhurbaşkanı Esther Hayut başkanlığında toplanan Yüksek Mahkeme, kararlarını Çarşamba günü verecek.
Yargıçlar politikacılara meydan okuyacak mı?
Yargı, üç suç iddiasıyla karşı karşıya olan Netanyahu’ya hükümete başkanlık etme yetkisi verecek mi?
Netanyahu’nun diskalifiye edilmesi kararı, dördüncü genel seçimlere yol açacaktır…
*
16 aydan beri İsrail’de seçilmiş bir hükümetin olmaması,
İsrail ve Filistin arasında Barış Anlaşmasını,
Bununla ilintili Suriye Sorunu’nun siyasi çözümünü beklemeye alan en önemli unsurlardan biriydi.
*
Şimdi yeni hükümet kurulabilirse,
İsrail; Suriye’deki temel hedefleri olan;
1- Suriye’nin siyasi yapısı, silahlı kuvvetleri ve güvenlik hizmetleriyle birlikte güçlü bir lâik devlet olması,
2- Suriye’nin sadece Golan’da değil, daha kuzeyde bir güvenlik bölgesi oluşturmasının desteklenmesi,
3- İhvancı, İŞİD’ çi ve El Kaide’ci tekfiri örgütlerle Hizbullah’a karşı Lübnan’da bir iç savaşın tetiklenmesi,
4- Tekfiri örgütlerle Hizbullah’ın çatışmasını kanamaya bıraktıktan bir süre sonra Lübnan’da bir güvenlik bölgesi kurulması,
5- İran-Irak-Suriye ve Lübnan’ın Şii ekseni oluşturmasının önlenmesi,
6- Suriye’de etnik ve dini çizgilerin dağıtılması.
7- Türkiye’nin Suriye’den çıkması,
8- Türkiye, Suriye, Irak ve İran’a karşı kullanılabilecek bir Kürdistan oluşturulması,
9- İsrail’in Orta Doğu’da tartışmasız güç olması, konularında ilerlemenin mücadelesini verecektir.
*
Rusya’nın Suriye müdahalesi, İsrail’in bu hedeflere ulaşmasını engelleyen en önemli faktördü…
Özellikle Rus müdahalesinin ilk aşamalarında,
Kelimenin tam anlamıyla günü kurtaran İran ve Hizbullah, Suriye’ye tam destek verdi.
Görünürde Rusya; Suriye’de İsrail’i yendi!
Ama İsrail’in Rusya ile birlikte çalıştıkları çok açıktı!
*
İşte şimdi!
2015’te Rusya’nın askeri müdahalesiyle Suriye rejimini kurtarması ardından,
Moskova, Suriye Cumhurbaşkanı B.Esad ile farkedilir bir kopuş yaşıyor.
Çünkü Rusya Devlet Başkanı V.Putin, Suriye’de kazandığı askeri müdahaleden sonra,
Sıranın para kazanmaya geldiğini düşünüyor.
*
Ayrıca Rusya askeri yöntemlerle Esad’ın kuvvetleri üzerinde güçleniyor.
Bir zaman İsrail’in güneyde desteklediği isyancı milislerin Suriye Arap Ordusuna katılmasını engelliyor.
Güçlü Dürzi kabilelerini tarafsız hale getiriyor.
Rus ajanlar Esad’ın askeri elitleri ve istihbaratında yer alıyor.
*
Putin, Suriye ve Libya’da faaliyet gösteren Rus Wagner paralı grubun patronu,
Y. Prigozhin’ye Suriye’de fosfat imtiyazı vermeyi planlıyor.
Suriye petrokimya endüstrisini ve Tartus liman otoritesini,
Novatek adlı bir gaz şirketine ve Sibur Holding adlı bir petrokimya şirketine vermeyi öngörüyor.
*
Ancak Esad, ülkesinin savaş sonrası geleceğini bütünüyle Rusya’nın çizmesine mesafelidir.
Hatta kurtarıcısına şükran eksikliği gösteriyor..
*
İsrail Yüksek Mahkeme’sinin kararı ne olursa olsun,
Son 16 ayda üç seçim; uzun soluklu, kararsız bir referandum oldu.
Siyasi sistemdeki hiç kimse Netenyahu’ya güvenmez,
Ancak birçoğu başarılarının ve güçlerinin eksikliklerinden daha ağır bastığına inanır.
Bu güvensizlik ve Gantz’ın buna karşılık gelen ihanet korkusu;
İsrail anayasasındaki değişiklikleri haklı çıkarır mı?
5. 5. 2020
Bir yanıt yazın