Bunca yıldır gazeteciyim, benim hiçbir seçim tahminim tutmadı… Hangi parti için “Kesin kazanıyor” desem, barajı aşamadı, hatta parti kapandı…
“Kazanamaz” dediğim partiler ise iktidar oldular.
Ve patrona kazanacak partilerin listesini özenle hazırlayıp verdiğimde… O da kazanacaklara hediyeler gönderip birer de “Her zaman yanınızdayız” mektubu yazıldığında ise seçimin ertesi günü kovuldum…
Ama iktidarların tepe adamları bana ne zaman komik gelmeye başlasalar, işte o zaman kesinlikle seçimi kaybettiler…
Beni güldürdüklerinde gittiler…
Ki bunu muhterem karım da bilir; başbakanlar, bakanlar ekrana çıktıklarında televizyon yerine eğilip yüzüme bakar…
Gülüyor muyum, gülmüyor muyum…
Sabırsızlanıp bana “İçinden gülme geliyor mu” diye sorarak seçim sonucu yoklaması yaptığı da çok olur…
Gülüyorsam, demek ki gidiyorlar…
*
Ve ben dün itibariyle gülmeye başladım…
Başbakan, yumurta atmanın demokrasi ile bağdaşmadığını anlattı.
Milletvekilleri “yumurta atmanın demokrasi ile bağdaşmadığını” duyunca, onu uzun uzun alkışladılar.
Başbakan üç parmağını yumurta büyüklüğüne getirerek:
“Şimdi sen yumurtayı atıyorsun, bunun neresi demokrasi?..”
Yumurta ölçütlerini havada sallayarak:
“Yani şimdi sen yumurta atarak….…”
*
Çünkü Başbakan da biliyor ki yumurtalar demokrasinin tanklarıdır…
*
Dün yine yumurtalar sokağa çıktığında düşündüm:
Bu ülkenin üniversitelerindeki gençler, otuz yıldan bu yana ilk kez ülke sorunlarına ilgi duymaya başladılar.
İlk kez Türkiye’de olup-bitenler hakkında fikirleri var…
İlk kez sesleri çıkıyor…
İlk kez kendi yazgılarına, kendi geleceklerine el koymaya çalışıyorlar…
Ve Başbakan bunun ne anlama geldiğini biliyor…
Belli ki anladı:
Yaklaşıyor gitme zamanları…
Bekir COŞKUN
09.12.2010 Cumhuriyet
Bir yanıt yazın