STRATEJİK PARALAKSIN DOĞDUĞU NOKTADA TÜRK VE RUS İLİŞKİLERİNİN GELECEĞİ: KIBRIS VE ÖTESİ
Son zamanlarda politik, ekonomik, kültürel açılardan Türkiye ve Rusya arasındaki artan işbirliği, Türkiye’nin dış politik manevra seçeneklerini ve kozlarını artırmış, pazarlık gücüne olumlu etkide bulunmuş görünmektedir. Her ne kadar “stratejik ortaklık” tanımlamalarında bulunularak akademik anlamı aşan iyi niyet beyanları üretilse de ikili ilişkiler bölgede siyasal değişim üretecek noktada değildir ve bu meyanda “stratejik” değildir. Uluslararası siyasette Stratejik etki “siyasi değişim” üreten etkidir. Avrasya’nın Türk ve Müslüman Coğrafyası siyasi iki başat aktörün birlikte varlığını sürdürebileceği siyasi ekosisteme sahip değildir. Bu durumun şeçilim/seleksiyon üretmesi doğaldır. Tarihi süreç içerisinde gerileyen Türk gücü bölgeyi Rus kontrolüne bırakmış bölge hanlıkları ve devletlerinin akıbetine uğramak istemeyen Türkiye Cumhuriyeti seçimini Batı istikametinde yaparak ekosisteme uyum göstermiştir. Tarihi süreçte olgunlaşan stratejik akıl ve milli güvenlik kültürü açısından her iki aktör birbirlerini “düşman öteki” konumuna oturtmuştur. Yerleştikleri jeopolitik fiziki ve kültürel konumlar küresel ve bölgesel olaylara bakış açılarında kırılmalara, farklı görüntü ve anlam üretmelerine neden olmaktadır.