Kimliğimizi, Menliğimizi, Türk Dünyası’nı qazandıq
Bu savaş başlayınca içimde bir bulanıqlıq var idi, béle bir durumlarda béle bir duyqular ile qarşılaşınca en içden iyimserliğime qarşın, içime doğan başıma geler. Bütün çağırmalara, bütün bağırmalara qarşın nese axsaq olacağını bilir qorxurdum. Üste gel, Azerbaycan nomenklaturundan da, göbek bağları ruslara bağlı olduğundan, daha doğrusu Eliyév gibi birisinden de héç ne gözleye bilmirdim. Ancaq savaş başlamaq zorunda idi, xalq döze bilmirdi artıq, ölkenin torpaq bütünlüğü onunla da bağımsızlığı söz qonusu idi. Boğazına yığılmış xalq dünyada çox ender (nadir) görülmüş güclü bir istenc (irade) ile her ne bahasına olur olsun torpaqlarını géri almaq isteyir, bu uğurda esgerlerimiz ile çiğin-çiğine ölümüne doğru yüyürmeğe and içir. 44 gün amansız döyüşler ile qehreman esgerlerimiz canları bahasına yağı düşmene qan qusdurub, diz çökdürürler; Qarabağ’ımızın incisi Şuşa’mızı Ana Torpağın qoynuna qaytarırlar. Şuşa’mız hele ilk özgürlük yuxusunu dadmamış, bir seher yéli onu gözünden götürüb qaçmamış 09.11.2020-de, gécenin géc çağında, mal qaçıran oğrular sayağı ansızın bir “barış” anlaşmasına qol çekilir. Görüntülü görüşme (vidéo konférans) yöntemi ile Paşinyan’ın yoxluğunda Putin ile Eliyév’in arasında saqlanan anlaşma töreni bitir-bitmez rus ordusu topu ile, tankı ile Qara Yanvar’dan (20 Ocaq 1990) sonra bir daha bizim torpaqlarda açıqca méydan oxumağa başlayır. Télévizyondan yayınlanan oturumda Eliyév’in Putin qarşısında ödevlerini yaqşı yapdığından ötürü yalama şeker (lolipop) ile ödüllenmeği gözleyen çocuqsu davranışı da gözlerden qaçmır. Ardınca, İlham Eliyév ulusa bir seslenişle elde étdiği “qazanımlar” (nailiyetler) üzre itden, sıçandan, pişikden, demir olmayan ancaq demir sandığı yumuruqdan danışır. O rusa baş eğdiğini gizletmeğe çalışaraq déyir:
“ …, men démişem mene cedvel vérin,…, biz Xocalı qurbanlarının da qısasını aldıq, şehidlerimizin de qısasını aldıq, …, dédik qovacayıq düşmeni torpaqlarımızdan, héç bir danışıqlar bizi maraqlandırmır, …, xalqımı aldatmaq istemirdim, héç vaxt aldatmamışam, aldatmıyacam,…,[düşmene] démişem çıxmalısan, çıxmasan sona qeder gédecem, sona qeder; Şehidler Xiyabanı’nda ayın sekkizinde démişem sona qeder héç bir quvve meni dayandıra bilmez,…., bu beyanatda Dağlıq Qarabağ’ın statusu haqında bir keleme de yoxdur, yoxdur,….,héç ne meni dayandıra bilmezdi,….”
O, danışığında işğal olunmuş yéddi bölge şeherlerimizin adını çekerek déyir bizimdir, ancaq Dağlıq Qarabağ’da olan şeherlerimizden, Şuşa qırağa, héç bir ad aparmır! Bu quraşdırılmış tek kişilitéatrı izleyirken, déneyimsiz (amator) oyuncunun üzünde herden bir çizilen düzmece sévincli gülüşler etimi tökür, onun verinden men utanıb yére girmek isteyirdim. Éle bil xalası evinde uşaqlara kimdense éşidiği, ancaq yaxşı bilmediği gülmeceni anladırdı. Bizim işbirlikçiler de onu “böyük qelebe (yéngi)” déyerek xalqa sırımağa çalışırlar. Az Tv-de boşboğaz yaltaqların işi géne parlaq qızıldandır, kimisi Şah İsmail’i dirildir, kimisi de “Ölü Önder”-in vesiyetine and içir!
Düşmeni yénen ordu isteklerini düşmene dayadar (dikte éder), İlham Eliyév ise esgerlerimizi Xankendi’nin qapısında durdurdu, orada Azerbaycan bayrağının sancılmasını engelledi. O déyirdi, temas xeti yoxdur artıq, bes néce oldu indi rus ordusu érmeni esgerlerini qorumaq üçün temas xettinde yérleşir. Barış anlaşması düşmen ile imzalanar, Rusya bu arada neçidir? O Érmenistan’nın yandaşı olaraq bu anlaşmada varsa, onda niye Türkiye’nin imzası bu anlaşmada yoxdur, niye onun esgeri rus esgerinin yanında temas xetinde yoxdur?
“Laçın Koridoru” Azerbaycan torpağı ise, onda orası niye rusların dénetimine vérilir? Érmenistan ile sınır qapısının olması yéterli déğil miydi? Azerbaycan torpaqlarında yaşayan érmeniler istedikleri vaxt oradan giriş çıxış édebilmez miydi? Yoxsa Érmenistan yurddaşları da oradan ellerini qollarını sallayaraq Azerbaycan torpaqlarına gel-gét édecekler? Laçın Koridoru’nun ruslara vérilmesi Dağlıq Qarabağ’ın durumunu (statusunu), anlaşmada yazılmamışsa da, belli étmir mi? Hele üç ilden sonra yéni özel bir koridor açılıb Qarabağ’ı birbaşa Érmenistan’a bağlayacaq, bunun adı ‘Dağlıq Qarabağ’ı érmenilere vérirler’den başqa ne ola biler? Orada yaşayan érmenilere Azerbaycan yasaları uyqulanmayacaqsa, onda néce statussuzluqdan danışmaq olar? Orada 25 min silahlı érmeni ile PKK-li térorist var, onların elleri néçe fidansı gencecik iğid esgerlerimizin qanına belenmişdir, oradan şeherlerimize bombalar yağdırıb uşaqlarımızı öldürübler. Onlar élesine oralarda rus qorunması altında öz başına mı bıraxılacaqlar? Oradakı silah sursat néce olacaqdır? Teslim olan düşmen ordusunun her neyi elinden alınar, işğal édilmiş torpaqlarda olan esgerleri de esir alınar. Érmeniler 30 ilden beri torpaqlarımızın yéraltı yérüstü servetlerini talan édib, şeherlerimizi kalavaya (xarabaya) çéviribler, kim bu zererleri qarşılayacaqdır? Xocalı’da édilen cinayetlerden, soyqırımdan kimler sorumlu tutulub, cavab vérmeli olacaqlar? Dize çöken düşmen devlet belli qoşullara uyğun cezalanmalıdır, géçmişlerde buna ‘Qılınc Haqı’ démişler, bu ne olacaqdır? Yoxsa bu béle esgerimizin qanı axıdılandan sonra érmeniler yalnız yédi bölgemizden çekilib, Dağlıq Qarabağ’da da rus qoruması altında işğallarını sürdürecekler? Béle olacaqmış ise, onda niye esgerlerimizin qanı töküldü? Érmenilerin ipi rusların elinde déğil miydi, niye onları savaşdan önce yérlerine oturtmadılar? Lavrov déyirdi, ilk béş rayonu sonra da iki rayonu qaytarmalıdırlar, ancaq érmeniler bu sözleri éşitmek béle istemediler. Démek, érmeniler rusların dénetiminde déğiller artıq, onları saymırlar. İndi qehreman ordumuz öz qanı bahasına béş rayonu işğaldan qurtarıb, düşmenin ordusunu da darmadağın édibdir, ordumuz durdurulmasaydı béş on gün çekmezdi bütün torpaqlarımıza şanlı bayrağımızı sancıb; düşmen de gereken cezasını alacaqdı. Ancaq, déyesen Lavrov’un dédikleri yalnız bizde géçerliymiş, yoxsa savaşdan önce érmenilere sözü batmayan rusun indi bizimle ne işi var? Başı déşilmiş çıban dibinecen qurudulub bir yolluq sağalmalıdır, qoynumuzda ilan beslemeğe daha dözümümüz qalmayıbdır. 30 il de rus işğalı géçire bilmerik, bu “ayı” hankı adıyla girirse de girdiği yérden qolay-qolay çıxmır, Moldavya bunun açıq örneğidir. Héç kimse yağmurdan çıxıb doluya düşmek istemez. Rus ordusunun Azerbaycan’a soxulması tek kişi hakimiyetinin sonucudur, bu devletin Élocağı (Parlaménti) yoxdur mu? Niye ulusal sorunlar orada çözümün tapmır, yoxsa Azerbaycan Élliği (Cumhuriyeti) birilerinin babasının tarlasıdır?
Vérdiğimiz qanlar ne olacaq? Xalqlar tarixleri süresinde herden bir ayağa qalxarlar, onları kimse durdura bilmez, istediklerini elde étmeseler kimseyi dinlemeyib, dikta réjimlerini de silib süpürerler. İti qovduq, ne yazıq yiyesini getirdik, o da iti ipine alaraq getirib qapımızda yéniden bağlayır. Azerbaycan Rusya’ya Érmenistan’ı qaytardı, üstüne de öz bağımsızlığını Rusya’ya bağladı. İlham Eliyév’in “kedi (pişik) olalı bir sıçan tutduğuna” inanmaq istedik, ancaq çox sürmedi, erken sévincimiz qursağımızda qaldı; Xocalı’nın qısası béle alınmaz, uşaq derisi soyanları héç kimse héç ne ile aqlaya bilmez. Qılınc Haqı olaraq érmeniler geldikleri yérlere dönmelidirler, yoxsa xalqımız bunların térorundan héç vaxt qurtulmaz. Zengezur’dan Göyçe’den sürülen 250 min Türk’ün yazqısı ne olacaq, onların qısası yoxdur mu? Yénilmiş ordunun Gence’ye balistik füzeleri fırlatanlarından néce hésab sorulacaqdır?
Ateşkes dénetimi ruslara vérilib, ancaq bizim şeherlere, kendlere yérleşen işğalçı érmeniler boşaldılmalı yérleri yaxıb yıxaraq boşaldırlar, rusların cınqırı béle çıxmır, hele bunların Dağlıq Qarabağ’a gétmediklerini kim bilir, bu ateşkesin pozulması déğil mi? Ha balistik füze atsınlar, ha bizim ulusal medeni varlığımızı yandırıb yıxmaqla yox étsinler, bu özlüğünde savaşın sürdürülmesdir. Bes néce oldu İlham Eliyév, sona qeder gédirdin. Héç kimse durduğu yérde birden qehreman olmaz. Bizim dileyimiz İlham Eliyév’in de qehreman gibi tariximize géçmesi idi, ne yazıq o qoç iğid esgerlerimizi, ordumuzu yarı yolda bıraxdı. Savaşlarda zeferi başçılar ile ölüme qucaq açan esgerler birlikde qazanar, yalnız pısıq başçılar bir çırpıda onu toz duman da édebilerler. Tarix qehremanları ne gözleyer ne de yaradar, onları yalnız yazar, qehremanlar ise tarixi yaradarlar. Türk’lerin de bu qonuda uzman olduqları kimseye gizli déğil. 30 il önce Azerbaycan lap gücsüz çağında rus boyunduruğundan qurtulb sonra da ordusunu qapı dışarı étdi. “Sona qeder géden”-imiz bugün de olmasa yarın olacaqdır.
Rusya ile qonşu ölke gibi ilişgilerimizin olması gerekli éle de işbirliğimizin olması doğaldır. Ancaq, rus ordusunun Azerbaycan’a yéniden girmesi, bağımsızlığımızı qırılqan édir, bundan da daha qorxuncu 320 üzerinde rus oxulunun bizim öz hésabımıza ölkemizde éğitim ağı qurmasıdır. Érmeni belası ile uğraşırken rusofillerin oyununu da gözden qaçırmamalıyıq. Érmenilerin ağlayıb şüven salmalarına sévinib aldanmayaq, indilik biz yalnız döyüşü qazanmışıq, “savaşı” kimin qazanacağı ise masada belli olacaq. Masa başında oturan rusdur, bizim öz içimizde de “rus” az déğil. Savaşda bir gözümüz ağlar bir gözümüz güler idi, indi ise üreğimizi de déşirler. Savaşa qalxan xalq isteğine çatmadan barış olmaz, onu aldatanları da bir dahakı qalxışında kimse qurtara bilmez.
Döyüşlerden başı uca çıxdığımıza söz olabilmez, savaşda elde étdiğimiz déneyimler böyük qazanımdır, biz yalnız déğilik artıq, yanımızda böyük Türkiye’miz éle de savaşımızla ışıqlandırdığımız Türk Dünyası’na uzanan ışıqlı yollar var.
Burada yazılanlar kimseyi pislemek üçün yox, yalnız dile getirilmelileri dile getirmek üçündür. Anlaşmaya gelince, burada ateşkes anlaşması yox, yénilmiş düşmen ordusunun teslim alma anlaşması olmalıydı.
Éşq Olsun Şanlı Şerefli Şehidlerimize
Yaşasın Qehreman Ordumuz
Yaşasın Bağımsızlıq
Hilal
Köln, Almanya
14.11.2020
Ekleme:
1- Qarabağ’ın qaytarılması ile belli bir kesim bilerek bilmeyerek buna “Bütöv Azerbaycan” adı vérirler. Orası bütünlükle Qüzéy Azerbaycan’dır. Bütöv Azerbaycan ise Günéy ile Qüzéy Azerbaycan’dan oluşan birge yurdumuzdur.
2- İlham Eliyév’in de séverek dédiği söz “Azerbaycan ‘multi kultural’ bir ölkedir” kökden yanlışdır. Kanada, Avustralya gibi dünyanın dörd bir bucağından göçmen alaraq qurulan ölkeler “multi kultural” olabilerler. Azerbaycan’da yaşayan Türkler, Talışlar, Lezgiler, Udinler, … bu torpağın gerçek yérlileridirler. Biz dilimizden asılı olmayaraq oxşar kültürün daşıyıcısı éşdeğer birer Azerbaycanlı’yıq.
3- Érmenilerin Kelbecer’den çıxma süresi durduğu yérde 10 gün daha uzadıldı, démek on gün daha yağma, on gün daha qaret, on gün daha min(a) ekme. Başlangıc béle ise gelen günlerimiz néce olacaqdır? Cedvel-medvel hikayesi qalmadı artıq. “Ruslara héç vaxt güven olmaz”, görev sendedir ey şanlı Azerbaycan Türk Esgeri, durduğun yérde berk (möhkem) dayan, Xankendi seni gözleyir.
yazının paylaşımına sévinerem
Bir yanıt yazın