Asrın Lideri nihayet ağzındaki baklayı çıkardı.
Ekonomik gündem ile ilgili konuşan Partili Cumhurbaşkanı Erdoğan, “Gerekirse acı reçete uygulamaktan kaçınmayacağız” dedi.
Acı reçete nedir?
Basit ve anlaşılır bir anlatımla ekonomide kemer sıkma politikasıdır.
Doğalgaz, elektrik ve akaryakıta kol gibi zamların gelmesidir.
Vergilerin her zamankinden daha fazla can yakmasıdır.
Maaş zamlarının sadaka, fitre, zekat ölçüsünde olmasıdır.
Kemer sıkma dedikse sakın yanlış anlaşılmasın.
Sıkılacak olan mutlu azınlığın kemeri değil.
Onların kemeri Mostar köprüsünün kemeri gibi sapasağlam ve yerli yerinde kalmaya devam edecek, hatta daha da semizlenerek serpilip büyüyecek ve dikleşecektir.
Sıkılacak olan kemer esnaf, memur, işçi, asgari ücretli, emekli ve çiftçinin kemeridir.
Yani her seçim döneminde kendisine binbir türlü vaatler yapılan, fakat yapılan vaatlerden hiçbirine sahip olamayan, her kriz döneminde ise mütemadiyen öncelikli ve periyodik olarak sıkılan, bu nedenle sıkılmayı bir yaşam felsefesi haline getirmiş ve özümsemiş olan halktır.
Uygulayın efendim
Lütfen o acı reçeteyi hemen yazın ve uygulayın.
Biz zaten ulus olarak müdavimi olduk bu tür reçetelerin.
Hatta reçetekolik olduğumuz bile söylenebilir.
Tek dileğimiz acı reçeteyi yazmadan önce her haneye 200 gramlık keyif çayı bahşetmenizdir.
Bizler o çayı keyifle içer sonra arkamıza yaslanarak Hamdu Senalar getirerek sizlerin sağlık, afiyet ve saltanatınıza duacı oluruz.
Acıyı bal eylemek bizlere.
Anzerin balını kaşıklamak sizlere.
Reçetenin acısı bizlere.
İspir’in şifalı dut pekmezi sizlere.
Kan kusup kızılcık şerbeti içtim demek bizlere.
Ejder Meyveli Smoothie’ler sizlere.
Enkazın altı bizlere.
Saraylar, köşkler, yalılar sizlere.
Belediye tabutu bizlere.
Milyon liralık otomobiller, uçaklar, gemicikler sizlere.
İşsizlik, açlık yokluk bizlere.
Ballı ihaleler, fonlu teşvikler, vergi afları sizlere.
İstikrarlı dilencilik, askıda ekmek bizlere.
Badem unlu çörekler, poğaçalar sizlere.
Merkez Bankası ihtiyat akçesini tüketen, hazineyi yiyerek bitiren bizler değil miyiz? Yerine geri koymak da bizim vazifemizdir tabiki…
Özetle…
Biz alışkınızdır sıkılmaya.
Seviyoruz bir şekilde sıkılmayı.
Çünkü biz akıllanmak, uslanmak nedir bilmeyiz.
Bizler için üzülmeyin olur mu?
Keyif çayımızı eksik etmeyin yeter….
Bir yanıt yazın