Elazığ’daki deprem’de 41 vatandaşımızı kaybettik. Binlerce yaralı. 6,8 ölçeğinde ki şiddetli deprem için çok daha fazla kayıp verebilirdik. Allah korudu diyebiliriz.
1999’da ki Gölcük depreminde ise tam bir felaket yaşamıştık, binlerce insanı yitirdik, binlercesi sakat kaldı, aile mensuplarını yitirdiler, dayanılmaz acılar yaşandı ve hala yaşanıyor. 21 sene sonraya bakınca, 1999’a göre sadece kurtarma ekiplerinin daha eğitimli ve teknik olarak daha donanımlı olduğu ortaya çıkıyor. Elazığ’da çok iyi bir performans sergilediler.
Ancak -olmasını istemeyiz ama- daha büyük bir felakette,
bu ekiplerin sayısı ne kadar yeterli olacak?
Daracık ve park olarak kullanılan sokaklara teknik iş makinaları ve yardımlar nasıl ulaşacak?
Bilhassa İstanbul’da talan edilen deprem toplanma alanları yerine millet nerede toplanacak?
gibi sorular tamamen cevapsız bir şekilde ortada duruyor.
DEPREM ÖLDÜRMÜYOR, BİNA ÖLDÜRÜYOR..
Elazığ depreminden 3 gün sonra Japonya’da 7,3 ölçeğinde bir deprem oldu. Tek bir Japon’un burnu kanamadı. Yani depremde ölmek, bazı siyasilerin sokuşturmaya çalıştığı “KADER” değil, “ÖN TEDBİR” meselesi. Bizim gibi deprem kuşağında olan Japonlar binalarını, şehirlerini sürekli “deprem olacak” öngörüsü ile inşa ediyorlar, tedbir alıyorlar, ama “KADER” deyip boş vermiyorlar.
Zeten “Kadercilik” İslam coğrafyasının geri kalmasında ki en önemli negatif unsur. Deprem veya başka felaketler için önlem almak yerine işimizi sürekli Allah’a havale ediyoruz. Bu tedbirsizliğin sorumlusu sadece ülkeyi yönetenler değil. Esas suçlu biz halkız.
Yönetimlerin bu konulardaki ihmal ve boş vermişliklerini cezalandırmıyoruz. Deprem için toplanan paralar kayboluyor veya başka işlerde, maaş ödemelerinde kullanılıyor, deprem toplanma alanları inşaatcılara peşkeş çekiliyor, kentsel dönüşümler “Rantsal dönüşüm” oluyor, sesimiz çıkmıyor.
ÖLÜM TEHLİKESİ İÇİN MİLYARLAR ÖDEDİK..
Daha vahimi ise “ÇÜRÜK” binalarda, bir depremde yerle bir olacak konutlarda yaşama isteğimiz. “İmar Barışı” denilen ucube kaçak yapılara af kanunun üzerine atladık. Necip milletimiz 1,3 Milyon adet “ÇÜRÜK BİNA” için İmar Barışı’na başvurdu.Çürük ve ilk depremde yerle-bir olacak kaçak binalarda oturmak için birde devlete milyarlarca para ödedik.
Başımıza gelecek felaketlerin esas suçlusu biz olmakta ısrarımız devam ettikçe, bu tür felaketler de her zamanki gibi, üç beş gün ağlarız, “birlik-beraberlik” deriz, ertesi gün her şeyi unutur, çürük-çarık binalarda yaşamaya devam ederiz.
Dr.Ahmet Güler
Bir yanıt yazın