türkiye’den siktir olup gitmek

bu gidişim, siktir olup gitme değil kesinlikle. siktir olup gitme kısmı, kesin tarihi bilemesem de, yaklaşık 3-4 yıl önce oldu sanırım. o tarihten bu yana vücudum ülkede olsa da kafa olarak türkiye'de değildim. son 3-4 yılım, kendime yarattığım bir fanusun içinde, adeta istanbul'da uzun süreli bir turistik ziyaretteymişçesine geçti. gitmeyi bir kere kafaya koyduğun anda, gidiyorsun. öyle olunca da, herkesle vedalaşıp, valizleri toplayıp uçağa binme kısmı formaliteye dönüşüyor. - wanderer 455338 640
,
bu gidişim, siktir olup gitme değil kesinlikle. siktir olup gitme kısmı, kesin tarihi bilemesem de, yaklaşık 3-4 yıl önce oldu sanırım. o tarihten bu yana vücudum ülkede olsa da kafa olarak türkiye'de değildim. son 3-4 yılım, kendime yarattığım bir fanusun içinde, adeta istanbul'da uzun süreli bir turistik ziyaretteymişçesine geçti. gitmeyi bir kere kafaya koyduğun anda, gidiyorsun. öyle olunca da, herkesle vedalaşıp, valizleri toplayıp uçağa binme kısmı formaliteye dönüşüyor. - wanderer 455338 640
iki hafta oldu. eşimle birlikte ingiltere’ye taşındık. türkiye’deyken canım çok sıkıldığında açıp bu başlığı okurdum, ama elim bir türlü yazmaya gitmezdi. gittiğimde mutlaka gitme hikayemi yazacağım diye söz vermiştim, şimdi onu yerine getirme zamanı.

bu gidişim, siktir olup gitme değil kesinlikle. siktir olup gitme kısmı, kesin tarihi bilemesem de, yaklaşık 3-4 yıl önce oldu sanırım. o tarihten bu yana vücudum ülkede olsa da kafa olarak türkiye’de değildim. son 3-4 yılım, kendime yarattığım bir fanusun içinde, adeta istanbul’da uzun süreli bir turistik ziyaretteymişçesine geçti. gitmeyi bir kere kafaya koyduğun anda, gidiyorsun. öyle olunca da, herkesle vedalaşıp, valizleri toplayıp uçağa binme kısmı formaliteye dönüşüyor.

kim olduğum anlaşılmasın diye çok detay veremeyeceğim, ancak istanbul’da neleri bırakıp geldiğimizi anlatmak istiyorum. maksadım hava atmak değil, belki birkaç kişiyi daha cesaretlendirmek. eşimle birlikte aylık gelirimiz yaklaşık 12 bin tl idi, ofise yürüyerek gidip geliyordum, iş garantim vardı. istanbul’un en güzel semtlerinden birinde, çok uygun kira ile oturuyorduk. buraya gelmeseydim, türkiye’de sektörümde yönetici pozisyonuna yükselip aylık 15 bin maaşı görmem an meselesiydi.

3 yıl önce ayrılmayı kafaya koyduktan sonra, türkiye’de hiçbir yatırım yapmadım. aylık harcamalarımızı olabildiğince kıstık. kıyafet, eşya, dışarıda yeme içme için daha az harcanabilseydi, yapardık. paramızı yurtdışında işimize yarabilecek sertifikalar ve eğitim için harcadık.

peki neden? türkiye artık benim ve benim gibilerinin değil. zorlamanın, takıntı yapmanın alemi yok. dönüşüm gerçekleşti. bundan sonra daha iyiye gitmeyecek. kimse kusura bakmasın. türkiye’de cumhuriyet değerleri ve yaşam tarzı gittikçe daralan gettolara sıkıştı. her geçen gün, çember daha da daralacak. bunu fark edenler, sessiz sedasız gitme hazırlığındalar, veya gittiler. kendileri gidemeyenler, çocuklarını gönderdi. ama korkarım ki zaman azalıyor.

Okumaya devam et  Sevi Sarı: Kadın girişimcilerimiz derneğimizle güçlenecek

alternatif ne peki? kalıp mücadele edilmeli cephesi var, ki bunun polemiğine gitmek istemiyorum. bence kaybedilecek savaşa girmek aptallıktır. veya kalıp dar gettolarda yaşamaya devam etmek. güvenlikli site, özel okul, rakılı facebook fotoğrafları, haftasonu polonezköyde brunch, yapabilenler bayram tatillerinde yurtdışı, arnavutköyde balıkçıda yıldönümü kutlaması.. arada tiyatro, konser..

maddi durumu olan orta-üst sınıf bu hayatı bir süre daha sürdürecek. ama dediğim gibi, gelecek yok. böyle mutlu olabilmek için sürekli inkar içinde olmalı insan. ben ailemle kahvemi veya biramı içerken boğazın öte yanında benden 4 kat daha kalabalık olan güruhun benden ve benim temsil ettiğim her şeyden ölesiye nefret ettiğini, fırsatını bulduğunda beni yok edeceğini bilmek o kahveyi boğazıma tıkıyor. biraz farkındalığı olan, türkiye’de geceleri rahat uyuyamaz. bunlar daha önce yaşandı, tekrar yaşanmaması için bir sebep yok. fırsatını bulduğunda ermeni, rum, yahudi komşularının boğazını kesen, mallarına çökenler uzaydan gelmedi. torunları da aramızda. herkes böyle demiyorum, belki bunlar azınlıktalar. ama o an geldiğinde, milletin sessiz çoğunluğu haksızlığa karşı dikilecek mi, yoksa kendi işine gücüne mi bakacak?

belki de abartıyorum, bu en kötü senaryo. belki sokaklarda saçlarımızdan sürüklenmeyeceğiz.

belki yalnızca bana kalsa, rahatımı ve rutinimi yine bırakmazdım. neticede bu toprakların mahsulüyüm, yolumu bir şekilde bulurum. ama bu ortamda çocuk yapma sorumluluğunu alamadık.
—————
dün akşam üstü bunu yazıp kenarda dursun diye bıraktım. beşiktaş’ın maçı vardı.. maçı izledim, beşiktaş her kazandığında yaptığım gibi antu forum’a girdim, kafa buluyorum. sonra ekşi’ye baktım tekrar, istanbul’da patlama sesleri.. sonrası malum. avucumun içi gibi bildiğim yerler. yüzlerce kez eve giderken geçtiğim, tepedeki tabureli çay bahçesinde çay içtiğim maçka parkı. defalarca maç izlediğim vodafone arena. her öğlen dolmabahçeye inerken geçtiğim beleştepe. kaç kere çevik kuvvet otobüslerini süzer plazanın, beleştepenin orada gördüğümde aklıma bu ihtimal gelmişti. bu sefer gerçek olmuş. ben yoktum. bok gibi hissediyorum.

Okumaya devam et  Yurtdışında yaşamak

yitirilen onca canın yanında lafı olmaz tabi, benim ne hissettiğimin. bu ülke hakkında ne tahminde bulunduysam, ne yazık ki haklı çıktım. kalıp mücadele etmek elbette ki onurlu. ancak kiminle ve ne ile mücadele edilecek. düşman topla tüfeğiyle gelmiyor. ananla, babanla, çocukluk arkadaşlarınla, akrabalarınla mı mücadele edeceksin.. bu ülkedeki cehalet o kadar baskın ve yoğun ki, akıl ve mantığın bir köşede tutunmasına, kök salmasına bile müsaade etmiyor. atatürk zamanında bir güç vakumu buldu ve silah zoruyla bazı şeyleri dikte ettirdi, toplumun bir kısmını dönüştürmeyi başardı. kalanlar, kalan sessiz çoğunluk, içten benimsemedi asla. biz buyduk. 1930’larda da, 40’larda da buyduk. iki ayrı toplum. türkiye’nin kendi iç dinamikleriyle bu dönüşümün yavaşlatılması, geriye çevrilmesi mümkün değil. tayyip gidip başkası gelse ne değişecek. olayları kendi seyrine bırakıp uzaktan izlemek en iyisi.

dediğim gibi, umarım yanılırım. ama gördüğüm kadarıyla türkiye’de nefes alma alanı giderek daralıyor. istenilse de yurtdışına taşınmanın mümkün olmadığı günler çok uzak olmayan bir gelecekte yaşanabilir. gerek türkiye’den çıkamama, gerekse de diğer ülkelere girememe anlamında. belki ben paranoyaklaştım, ama krizler yavaş yavaş gelmez, bir anda gelir. o anda herkes kapıkule’ye, atatürk havalimanı’na hücum ederse yaşanacakları tahayyül edemiyorum.

türkiye’de kalmaya niyetli olmayanlar bence şimdiden hazırlıklarını yapıp en kısa sürede kapağı atmaya baksın. üçe beşe bakmadan malı mülkü satıp uzamak en iyisi. böyle bir imkanı veya niyeti olmayanlara ise tavsiyem evlerde daima bir miktar gıda stoğu ve altın/döviz cinsi varlık bulundurmaları, gereksiz harcamalardan kaçınmaları.

12.12.2016 00:53 birakbana vidividi
Kaynak: Ekşi

Comments

“türkiye’den siktir olup gitmek” için 13 yanıt

  1. Bence en uygun olanı yapmış siktirip gitmişsin..!!Daha buralara yazılar yazıp orgazm olmanın alemi yok.Başının çaresine bak..Bizde elde ne var onu net bilelim.

  2. Bencilce, geride bıraktığım şile ne olacak? Onlari gomuyormusu???

  3. Muratozi avatarı

    Turkmusun la sen? Turk hicbir sart altinda vatanini satip gitmez… Senin zihniyetinde olanlari bilsekte gerisinide biz siktir etsek keske. Elimize ayagimiza dolasmazsiniz en azindan.

  4. Guzel yorum bravvo Muratozi bencede

  5. Gemi Sahibi avatarı
    Gemi Sahibi

    Ey Muratozi, Vatanini satanlar senin hakkini calip ayakkabi kutularini doldurdu bile. Sen farkinda degilsin.

  6. Yakamoz avatarı

    Pkk yi besleyen ülkeyi Suriye ye çevirmek isteyen ulkenin biride ingiltere zaten vatan hayin lerin siktirsin gitsin vatani gecek vatan severler bekler ermeni rum tohumları girmişken birde onlara yaptırın gurursuz varlıklar

  7. Tüm duygu ve düşüncelerime tercüman olmuş bu yazı, Bende hazırlıklara başladım kısa zamanda başka ülkeye yerleşeceğim 1 milyon dolar mal varlığım var heralde bir iş tutarız

  8. Yakamoz avatarı

    YZF zaten sizin gibi vatan sevmeyenler siktirsin gitsin onlarda ordan bekliyorlar bir sikime yarayacak lar diye bakıyorlar pic kurularini

  9. Yakamoz avatarı

    Gezide bir sikime yaramadiniz ne bok yemeye geldiniz diye sormasinlar size 🙂 🙂

  10. berfu kayalar avatarı
    berfu kayalar

    isterseniz uzaya mars gezegenine yerleşin her zaman aklınızın bir kısmı dogup büyüdügünüz yerde kalacak. alnıza bir kere yazılmıs nereye gitseniz her zaman aklınızda olacak. yurtdısına yerleşmek bile çözum degil hatta daha fazla stress ve psikolojik negatif etkileri oluyor.

  11. Yurt disinda nereye gidilmeli ne yapmali gibi seyleri yazsaydin daha faydalinolurdu

  12. Maddi imkanım olmadıgı için ben gidemiyorum malesef herkes şanslı degil 2 3 senedir Japonya ya gidip yerleşmek istiyorum ama hem vatandaşlık sıkıntısı hem de maddi sıkıntı var gidemiyorum ileride para bulursam bende gidecegim

  13. Konstantinos Kavafis

    ‘Bir başka ülkeye, bir başka denize giderim’, dedin
    ‘bundan daha iyi bir başka şehir bulunur elbet.
    Her çabam kaderin olumsuz bir yargısıyla karşı karşıya;
    -bir ceset gibi- gömülü kalbim.
    Aklım daha ne kadar kalacak bu çorak ülkede?
    Yüzümü nereye çevirsem, nereye baksam,
    kara yıkıntılarını görüyorum ömrümün,
    boşuna bunca yıl tükettiğim bu ülkede.’Yeni bir ülke bulamazsın, başka bir deniz bulamazsın.
    Bu şehir arkandan gelecektir.
    Sen gene aynı sokaklarda dolaşacaksın,
    aynı mahallede kocayacaksın;
    aynı evlerde kır düşecek saçlarına.
    Dönüp dolaşıp bu şehre geleceksin sonunda.
    Başka bir şey umma-
    Ömrünü nasıl tükettiysen burada, bu köşecikte,
    öyle tükettin demektir bütün yeryüzünü de.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir