ANKARA VE İSTANBUL’DA VÂR OLABİLMEK

Türkiye’nin nefesinin kesildiği şu günlerde seyrettim NEFES filmini..

Şu; Habur karşlaması-29 Ekim-10 Kasım zaman aralığında..

Devlet-Vatan-Millet’in hâlâ ve herşeye rağmen “boş işler” olmadığını bir tokat gibi, bir mermi gibi, bir roketatar gibi yüzümüze, yüreğimize vurduğu için….

“Tam zamanında” çarptığı için göğsümüze…

Teşekkür borçluyuz..

Film işte budur beyler…

İki saat KARABAL jandarma karakolunda nöbet tuttuk..

Üşüdük..

Çay demledik, türkü söyledik..

Kar küredik..

Dağ olduk..

“Mehmet”lerin sevdikleri ile o kadar uzak başka bir gezegenden, o kadar soğuktan telsiz-telefonda hangi şartlarda konuşabildiklerini görünce, cebimizdeki telefondan utandık..

Filmin sonunda Yüzbaşı’nın şehadet haberini ailesine getiren komutan ve ambulans sanki bizim evimize geldi..

Kapının arkasında biz de yere düştük..

Filmi Başbuğ, Baykal’dan sonra seyrettik..

Salondan çıkınca hiçbir kamera, mikrofon uzatılıp düşüncemiz sorulmadı..

Olsun, biz yine de anlatalım..

Film bitti, ışıklar yandı..

Koca salonda çıt yoktu..

Kimse yerinden kalkmıyordu..

Neden sonra orta sıralardan bir genç kalktı, salona döndü ve “İçinizde Yüzbaşı olmayan var mı?” diye sordu.

Hep beraber, bir ağızdan, herkesin, hepimizin ne cavap verdiğini de sen düşün-bul ey okur…03/11/09

57’İNCİ ALAY HER YERDE

HEPİMİZ 57’İNCİ ALAY’IN NEFERLERİYİZ

[email protected]

Hüseyin MÜMTAZ