Mini mini bebeler gördüm.
Açlıktan karınları şişmiş bebeler,
Hastalıklı, sakat bebeler
Kuşluk boyu devasız gezen,
Ciğerleri sökülmüş,
Ağu dökülmüş üzerlerine ıtırdan,
Ölüyorlar tek tek.
Avurtlarından değil, iliklerinden kopan çığlıklar geliyor kulaklarıma.
Duvarlara çarparak parçalanan kuş misali,
Bir türlü doğmak bilmeyen sabah yıldızına hasret.
Umursuzuz, umursuzuz.
Bu yangınlarda ne?
Neden koparılıyor çiçekler?
Neden ölüyor, öldürülüyor bebeler?
Neden ebedi bir ilkbahar içerisinde yaşatamıyoruz onları?
Ve neden onlara dünyanın bütün gecelerinin,
Üzerinde bir gelecek sunamıyoruz?
O sessizce konuşanlar da kim?
Bu rüzgara karşı kürek çekenler de kim?
Akıntısız ırmakta deniz kızları örmezmiş saçlarını,
Ölü denizlerdeyse avlanmazmış köpek balıkları..
Çocuklarımız ölüyor, ah ah
Ölüyor suçsuz, masum çocuklarımız….
Bir katliama, cinayete sessiz kalmak o cinayete ortak olmaktır. Gazze’de yüzlerce masum çocuk katlediliyor ve dünya sessizce izliyor. Tek suçlu katliamı yapan İsrail gibi gösteriliyor. Ancak bu gidişata dur diyemeyen tüm dünya halkları sorumludur bu katliamdan.
Artık bu katliama dur deme zamanı gelmedi mi?
ARZU KÖK
Bir yanıt yazın