KURABİYE HIRSIZI
>Bir gece kadının biri bekliyordu havaalanında,
>Daha epeyce zaman vardı uçağın kalkmasına.
>Havaalanınd
aki dükkandan bir kitap ve>Bir paket kurabiye alıp, buldu kendisine oturacak bir yer.
>Kendisini kitabına öyle kaptırmıştı ki,
>Ama yine de yanında oturan adamın olabildiğince cüretkar bir şekilde
>Aralarında duran paketten birer birer kurabiye
>Aldığını
gördü, ne kadar görmezden gelse de.>Bir taraftan kitabını okuyup, bir taraftan kurabiyesini yerken,
>Gözü saatteydi, "kurabiye hırsızı"yavaş yavaş tüketirken kurabiyelerini.
>Kulağı saatin tik taklarındaydı ama yine de engelleyemiyordu tik taklar
>sinirlenmesini.
>Düşünüyordu kendi kendine, "Kibar bir insan olmasaydım, morartırdım şu
>adamın gözlerini!"
>Her kurabiyeye uzandığında, adam da uzatıyordu elini.
>Sonunda pakette tek bir kurabiye kalınca "Bakalım şimdi ne yapacak?"
>dedi kendi kendine.
>Adam yüzünde asabi bir gülümsemeyle
>Uzandı son kurabiyeye ve böldü kurabiyeyi ikiye.
>Yarısını kurabiyenin atarken ağzına,verdi diğer yarıyı kadına.
>Kadın kapar gibi aldı kurabiyeyi adamın elinden ve
>"Aman Tanrım, ne cüretkar ve ne kaba bir adam,
>Üstelik bir teşekkür bile etmiyor!"
>Anımsamıyordu bu kadar sinirlendiğini hayatında,
>Uçağının kalkacağı anons edilince bir iç çekti rahatlamayla.
>Topladı eşyalarını ve yürüdü çıkış kapısına,
>Dönüp bakmadı bile "kurabiye hırsızı" na.
>Uçağa bindi ve oturdu rahat koltuğuna,
>Sonra uzandı, bitmek üzere olan kitabına.
>Çantasına elini uzatınca, gözleri açıldı şaşkınlıkla.
>Duruyordu gözlerinin önünde bir paket kurabiye!
>Çaresizlik içinde inledi, "Bunlar benim kurabiyelerimse eğer;
>Ötekiler de onundu ve paylaştı benimle her bir kurabiyesini!"
>Özür dilemek için çok geç kaldığını anladı üzüntüyle,
>Kaba ve cüretkar olan,"kurabiye hırsızı"kendisiydi işte.